افزایش خونریزی عادت ماهیانه

افزایش خونریزی عادت ماهیانه که به منوراژی نیز معروف است ، در واقع دوره هایی از عادت ماهیانه است که به علت زیاد بودن حجم خونریزی یا طولانی بودن مدت آن ، شخص مقدار زیادی خون از دست می دهد.خونریزی در اکثر زنان حدود ۵ روز طول می کشد . چنانچه عادت ماهیانه بیشتر از این حد باشد و چنانچه استفاده از نوار بهداشتی به تعداد معمول کافی نباشد ، در صورتی که لخته خون دفع شود باید چند مورد زیر مشخص شود . اینکه آیا همیشه مقدار خونریزی زیاد بوده است ؟ در صورتی که این طور باشد خطر ایجاد کم خونی فقر آهن وجود دارد و آزمایش خون آن را مشخص خواهد کرد.

اگر فقط یکبار افزایش خونریزی عادت ماهیانه داشته اید که با تأخیر همراه بوده است و مقاربت نیز داشته اید احتمال سقط زودرس وجود دارد.

در صورت طول کشیدن خونریزی به پزشک مراجعه کنید ، با سونوگرافی این مورد مشخص خواهد شد . اگر فقط یکبار نبوده است و I.U.D دارید احتمال اینکه علت آن I.U.D باشد و جود دارد . گاه این حالت موقتی است و پس از چند ماه بهبودی حاصل می شود .

پزشکتان می تواند برای کاهش خونریزی دارو تجویز کند یا آن را تعویض کند . اگر I.U.D  ندارید و قرص پیشگیری استفاده کرده اید علت آن مصرف قرص است.در صورتیکه اخیراً زایمان داشته اید و شیر نمی دهید ۳-۲ دوره افزایش خونریزی طبیعی است . اگر زایمان نکرده اید و خونریزی با درد همراه است باید از نظر آندومتریوز کنترل شوید.این یک بیماری است که تکه هایی از بافت رحم در جاهای دیگر لگن قرار می گیرد.

در خانم هایی که سن بالای ۴۵ سال دارند و خونریزی زیاد شده است می تواند نشانگر نزدیک شدن دوران یائسگی باشد . در موارد نادر افزایش خونریزی ممکن است نشانه ای از بدخیمی در رحم باشد . به پزشک خود مراجعه کنید . وی شما را معاینه خواهد کرد و احتمالاً بررسیهایی مثل نمونه برداری از مخاط رحم درخواست می کند در صورتیکه هیچ مشکلی وجود نداشته باشد ، احتمالاً درمان دارویی به شما پیشنهاد می شود . لازم است برای درمان سرطان رحم، جراحی انجام شود .

علل خونریزی غیرطبیعی

در خونریزی غیرطبیعی رحم، طول دوره قاعدگی، میزان و یا زمان خونریزی دچار اختلال می‌شوند. طول دوره قاعدگی زمانی غیرطبیعی است که بیش از ۳۵ روز یا کمتر از ۲۱ روز طول بکشد و یا دوره‌های آن نامنظم باشند. دوره قاعدگی از وضعیت سلامت سایر ارگان‌ها نیز تاثیرمی‌پذیرد؛ به همین علت نه تنها بیماری‌های دستگاه تناسلی، بلکه بسیاری از بیماری‌های ارگان‌های دیگر نیز می‌توانند خونریزی غیرطبیعی رحمی ایجاد نمایند. اما شایع‌ترین علل خونریزی غیرطبیعی مربوط به دستگاه تناسلی، اینها هستند:

1) حاملگی

شایع‌ترین علت به‌هم خوردن نظم عادت ماهیانه در زنان در سنین باروری ۱۸-۴۰( سال)، حاملگی و عوارض مرتبط با آن مثل حاملگی خارج رحمی است. بسیاری از زنان در چند ماه اول حاملگی طبیعی، دچار خونریزی می‌شوند. بنابراین بسیار مهم است که در زنانی که تماس جنسی داشته‌اند، حتی اگر <مطمئن> هستند که حامله نیستند، تست حاملگی انجام شده و حاملگی به عنوان شایع‌ترین علت خونریزی غیرطبیعی، رد شود.

2) مشکلات مربوط به تخمک‌گذاری

لزوما در تمام دوره‌های قاعدگی، تخمک‌گذاری اتفاق نمی‌افتد. در سال‌های ابتدای بلوغ و در سال‌های نزدیک به یائسگی و حتی در اثر استرس‌هایی مثل مسافرت یا تغییر شغل، شیوع دوره‌های فاقد تخمک‌گذاری افزایش می‌یابد. در دو سال اول شروع قاعدگی، ۸۵ درصد دوره‌های قاعدگی فاقد تخمک‌گذاریند، در حالی که پس از ۶ سال از شروع قاعدگی این عدد به ۲۰ درصد می‌رسد.

در روز ۱۴ قاعدگی در صورتی که تخمک‌گذاری انجام نشود، جسم زرد که تولیدکننده هورمون پروژسترون است، ایجاد نخواهد شد؛ بنابراین تخمدان به تولید استروژن ادامه داده و لایه داخلی رحم همچنان به رشد خود ادامه خواهد داد.

در اثر این ازدیاد رشد، دوره قاعدگی طولانی شده و خونریزی نامنظم و لکه‌بینی ایجاد خواهد شد. این امر می‌تواند زمینه را برای ایجاد پولیپ و سرطان رحم فراهم نماید.

گرچه، در ابتدا و انتهای دوران باروری، عدم تخمک‌گذاری به‌طور شایع اتفاق می‌افتد، اما بیماری‌هایی مثل تخمدان پلی‌کیستیک و اختلالات تیرویید نیز می‌توانند آن را ایجاد نمایند.

3) مشکلات رحمی

عفونت‌ها، تومورهای بدخیم و خوش‌خیم رحمی نیز ‌می‌توانند خونریزی ایجاد نمایند. برخی از این ضایعات بسیار شایع هستند، به‌طور مثال میوم که توموری خوش‌خیم است در ۳۰ درصد زنان دیده می‌شود. این ضایعات همیشه منجر به خونریزی نمی‌شوند و ممکن است فرد علی‌رغم ابتلا به آنها دچار خونریزی نشود.

ضخیم‌شدن لایه داخلی رحم نیز از علل خونریزی، خصوصا در خانم‌های ۴۰-۵۰ سال است. ضخیم شدن لایه داخلی رحم، هشداری بسیار جدی برای وقوع سرطان در آینده محسوب می‌شود. احتمال سرطان رحم با افزایش سن زیاد می‌شود، بنابراین بسیار مهم است که در زنان بالای ۴۰ سال مطمئن شویم که علت خونریزی، سرطان نیست.

سرطان تنها علت خونریزی غیرطبیعی نبوده و هر خونریزی به معنی سرطان نیست. بنابراین اگر به اختلالات قاعدگی دچار شدید، افکار مزاحم را از خود دور نموده و از تفسیرهای عجولانه بپرهیزید، اما به هیچ وجه در مراجعه به پزشک سهل‌انگاری نکنید.

گاهی وقت‌ها هم در اثر عواملی مثل آی.یو.دی، رحم دچار جراحت شده و خونریزی می‌کند. خونریزی خفیف ناشی از آی.یو.دی طبیعی است و درمانی نیاز ندارد، اما خونریزی‌های شدید باید حتما مورد توجه قرار گیرند.

4) سایر علل‌

در زنان پس از یائسگی، یکی از علل مهمی که باید به‌خاطر داشت، خشک بودن دیواره واژن به علت فقدان استروژن پس از یائسگی است که این امر موجب خونریزی پس از تماس جنسی می‌شود.

داروهایی که جلوی انعقاد را می‌گیرند و اختلالات غددی مثل اختلالات تیرویید نیز می‌توانند موجب خونریزی غیرطبیعی رحمی شوند.

خونریزی غیرطبیعی مسئله بسیار مهمی است و با رویت آن باید سریعاً به پزشک مراجعه نمایید. در صورتی که فقط دچار خونریزی غیرطبیعی شده‌اید، می‌توانید در مطب تحت معاینه و معالجه قرار گیرید. اما اگر علایمی مثل سبکی‌سر، شکم‌درد شدید و تب نیز همراه خونریزی وجود داشته باشد، بهتر است به اوراژنس بیمارستان مراجعه کنید.

‌معمولاً پزشکان سعی می‌کنند به کمک تاریخچه‌ای که شما از بیماری‌ها و حالات گذشته خود در اختیار آنها قرار می‌دهید و معاینات و آزمایش‌هایی که درخواست می‌کنند، علت خونریزی شما را از میان علت‌های ذکر شده بیابند.

پزشکان علاقمندند، جهت یافتن علت خونریزی، اطلاعات کاملی در مورد زمان و میزان خونریزی و دفعات تکرار آن، آخرین دوره طبیعی، حاملگی قبلی، آخرین تماس جنسی، روش‌های پیشگیری از بارداری و داروهای مورد استفاده شما داشته باشند.

به خاطر داشته باشید که ممکن است در ویزیت اول تشخیص دقیق بیماری میسر نشود و به چندین نوبت مراجعه نیاز باشد.

چند سوالي که زنان خجالت مي‌کشند بپرسند!

شايد شما هم بارها پيش پزشک زنان رفته باشيد اما آخر سر بدون آنکه سوالاتي که در ذهنتان بود را بپرسيد، از مطب بيرون آمده باشيد.

به گزارش سلامت نیوز خانم‌هاي بسياري سوالات فراواني در رابطه با دستگاه تناسلي خود دارند که قصد داريم در اينجا به برخي از آنها بپردازيم.

چرا ترشحات واژن گاهي بدبو مي‌شود؟

بدبو شدن ترشحات واژن به دليل قارچي شدن محيط داخل واژن است.عوامل فراواني مي‌توانند سبب رشد قارچ‌ها در واژن شوند که به عنوان مثال میتوان به موارد زير اشاره کرد:

1- پوشيدن لباس‌هاي زير تنگ يا پلاستيکي که از عبور هوا جلوگيري ‌کند میتواند سبب رشد قارچها در واژن شود.

2- استفاده از ژل يا صابون واژينال که سبب به هم ريختن ph محيط شود.

3- مشکلات هورموني در دوران قاعدگي، بارداري يا يائسگي

4- برخي بيماري‌ها نظير ديابت يا مصرف برخي داروها مثل آنتي‌بيوتيک‌ها.

بهترين کار براي پيشگيري از قارچي شدن واژن تعويض مرتب لباس‌هاي زير و نوار بهداشتي در دوران سيکل ماهانه است.

آيا شستن واژن پس از برقراري رابطه جنسي لازم است؟

براي پيشگيري از بروز عفونت‌هاي ادراري توصيه مي‌شود پس از اتمام رابطه جنسي خانم‌ها نيز توالت بروند و از صابون ملايم يا ژل مخصوص شستشو استفاده کنند. شستن داخل واژن بي‌فايده است و توصيه نمي‌شود.

چرا برخي خانم‌ها در حين رابطه جنسي درد دارند؟

دليل درد طی رابطه جنسی، يا خشکي واژن است يا عفونت واژن. که در صورت اول مشکل به کمک استفاده از ژل مخصوص حل مي‌شود و در مورد دوم بايد به متخصص زنان مراجعه کرد.يکي ديگر از دلايل درد که البته بسيار نادر است يک نوع ناراحتي رواني به نام واژينيسم است که در آن فرد از خود، بدن و جنس‌اش ناراحت و ناراضي است.

در 5 تا 10 درصد زنان نيز آندرومتريوز يا مشکلات رحمي دليل دردهاي عميق است که به هر حال بايد براي درمان آن به پزشک زنان مراجعه کرد.

آيا زايمان واژن را خراب مي‌کند؟

زايمان ممکن است کمي به فرج به دليل برشي که حين زايمان در اپيزيوتومي داده مي‌شود، آسيب برساند. به محض اتمام زايمان، ماهيچه‌ها و بافت‌هاي رحم و واژن مجددا جمع مي‌شوند البته همه چيز به نوع بافت و سن مادر بستگي دارد.

آيا امکان دارد به سرطان واژن دچار شويم؟

بله.اما اين نوع سرطان ( سرطان واژن ) بسيار نادر است در عوض سرطان دهانه رحم بسيار شايع است به همين دليل توصيه مي‌شود براي کاهش احتمال ابتلا تمام خانم‌ها از 20 سالگي و قبل از 23 سالگي واکسن پاپيلوما ويروس انساني را بزنند و به طور مرتب براي معاينه پيش پزشک زنان بروند.

افتادگي رحم يعني چه؟

گاهي اوقات به دليل مشکلاتي که براي ماهيچه‌ها و رباط‌هاي پرينه به وجود مي‌آيد رحم، مثانه و رکتوم دچار افتادگي مي‌شوند. تقريبا 15 درصد زنان با اين مشکل روبه‌رويند و اکثرا نيز در سن يائسگي به آن دچار مي‌شوند. بارداري، زايمان طولاني و سخت، درشتي نوزاد و دوقلوزايي از جمله دلايل افتادگي رحم است اما اين ناراحتي گاهي در زنان که وزن نرمال دارند تنها يک بار زاييده‌اند هم ديده مي‌شود. در واقع جنس بافت‌ها در اين ميان بسيار مهم است. در صورتي که خانم مبتلا در حين رابطه جنسي احساس ناراحتي کند يا خود بخواهد، به کمک عمل جراحي مي‌توان مشکل را برطرف کرد.

مقاربت از راه دهان آیا خطرناک است؟

مطالعات انجام شده حاکي از آن است که رابطه جنسی دهانی کاملا بي خطر نيست، هم براي فاعل و هم براي مفعول امکان انتقال STD وجود دارد.

STD = Sexually Transmitted Diseases = بيماريهاي جنسي سرایتی

- چه بيماريهاي جنسي (STD) از طريق رابطه جنسی دهانی منتقل مي شود؟

شايعترين بيماري جنسي منتقله از طريق رابطه جنسی دهانی، هرپس است (Herpes Simplex Virus = HSV)

هرپس دو نوع کلي دارد:

HSV-1 که منجر به دانه هايي در اطراف دهان مي شود (تاول تبخالي) درحاليکه HSV-2 منجر به زخمهاي تناسلي مي گردد

- HPV که مخفف Human Papilloma Virus است هم ممکن است از طريق رابطه جنسی دهانی منتقل شود و منجر به زگيلهايي در اطراف و يا داخل دهان گردد.

مشخص شده است که گنوره (Gonorrhea) هم میتواند از فرد آلوده در طي رابطه جنسی دهانی به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوي آن فرد به ناحيه تناسلي افراد بعدي منتقل شود. بدن بطور طبيعي در طي 3 ماه ميتواند باکتريهاي گنوره در گلو را از بين ببرد ولي عفونت ناحيه تناسلي نياز به درمان آنتي بيوتيکي دارد.

امکان انتقال کلاميديا (Chlamydia) هم از طريق رابطه جنسی دهانی وجود دارد، اگرچه کمتر رخ ميدهد. کلاميديا و گنوره منجر به زخم گلو مي شوند (Sore throat). خيلي از افراد ممکن است آلوده به اين ميکروب باشند ولي بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.

- سيفليس (Syphilis) هم در شرايط خاص امکان انتقال در طي رابطه جنسی دهانی را دارد و آن هم در صورتي است که دهان در تماس با زخم باز يا راش پوستي عفوني قرار گيرد.

احتمال انتقال عفونتهاي دستگاه گوارشي و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.

-هپاتيت A ويروسي است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طي تماس دهاني-مقعدي امکان انتقال دارد.

-هپاتيت B بطور کلي در خون است و تنها درصورتيکه در تماس رابطه جنسی دهانی ، خوني وجود داشته باشد منتقل مي شود.

- آيا HIV از طريق رابطه جنسی دهانی منتقل ميگردد؟

انتقال HIV در طي رابطه جنسی دهانی براي هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (Small risk) وجود دارد.احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتي امکانپذير است که فاعل در تماس با ترشحات جنسي (مايع مني يا ترشحات واژن) يا خون (خون عادت ماهانه يا زخمي در ناحيه تناسلي يا مقعدي) مفعول به بريدگي-زخم يا جراحت يا منطقه ملتهبي در دهان يا گلوي فرد فاعل برسد.

پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهاي ويروسي (همانند HIV) بسيار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نيست.

بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طي رابطه جنسی دهانی، خيلي کم است دليل آن هم اين است که ميزان HIV موجود در بزاق دهان بسيار بسيار کم است و به اندازه اي نيست که منجر به آلودگي فرد مقابل گردد. تنها خطر در اين حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونريزي دهنده يا لثه خونريزي دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلي يا مقعدي و يا زخم و جراحتي که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتيت C هم از اين طريق منتقل ميگردد)

ريسک انتقال HIV از فرد آلوده از طريق رابطه جنسی دهانی بسيار کمتر از ريسک آن در طي Anal يا Vaginal است.

تعيين دقيق ميزان ريسک انتقال HIV در نتيجه رابطه جنسی دهانی بسيار مشکل است چراکه اکثر افرادي که رابطه جنسي دارند تنها منحصر به رابطه جنسی دهانی نمي شود و فرمهاي ديگر رابطه جنسي (آنال يا واژينال) را هم شامل مي شود بنابراين تعيين اينکه انتقال HIV از طريق رابطه جنسی دهانی بوده يا فرمهاي ديگر رابطه جنسي، بسيار مشکل است.

نهايتا اينکه عوامل متعددي ريسک انتقال HIV از طريق رابطه جنسی دهانی را افزايش مي دهند من جمله زخمها و جراحات دهاني- خونريزي لثه-زخمهاي تناسلي- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان ديگر بيماريهاي جنسي.

خطر انتقال ويروس در تماس دهانی با پنيس ( آلت تناسلی مردانه)

خطر بالقوه:در تماس دهانی با آلت مردانه به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که آلت را با دهان خود تحريک می کند) وجود دارد. بدليل اينکه آلودگی از طريق ترشحات پيش ازمنی و منی به دهان راه پيدا می کند.

برای شخصی که آلت وی بوسيله دهان شريک جنسی اش تحريک می شود نيز، از نظر نظری خطر انتقال آلودگی وجود دارد به دليل آن که آلودگی مستقيماً از ترشحات دهان بوسيله خراش، بريدگی روی پنيس و همچنين از طريق منی با خون تماس پيدا می کند.

خطر مستند:

البته ميزان خطر به مراتب بسيار کمتر از خطر تماس جنسی مقعدی و واژينال است.ضمناً ويروس اچ. آی. وی. می تواند به شخص دريافت کننده انتقال پيدا کند حتی در مواقعی که انزال صورت نگرفته و مايع منی خارج نشده باشد.

خطر انتقال ويروس در تماس دهانی با واژن (عضو جنسی زنانه)

خطر بالقوه:

در تماس دهانی با عضو جنسی زنانه به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که واژن را با دهان خود تحريک می کند) وجود دارد. بدليل اينکه مايعات مهبلی آلوده و خون واژن آلوده می تواند به داخل دهان راه پيدا می کند. (اين مسئله محدود به خون دوران قاعدگی نمی شود.)

برای خانمی که عضو جنسی وی بوسيله دهان شريک جنسی اش تحريک می شود نيز،  خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ويروس و يا خون آلوده ازمايعات دهان و به واژن و زخم های مهبلی و يا ديواره واژن تماس پيدا کند.

خطر مستند:

ميزان خطر انتقال اچ. آی. وی. در اين مورد نيز به مراتب بسيار کمتر از خطر انتقال ويروس از طريق تماس جنسی مقعدی و واژينال است. در هر صورت در چندين مورد گزارش شده از انتقال ويروس ازطريق دهان، بيشتر تماس دهانی با واژينال گزارش شده است.

خطر انتقال ويروس در تماس دهانی با مقعد

خطر بالقوه:

در تحريک دهانی مقعد نيز به شکل نظری خطر انتقال برای شريکی که تماس دهانی را انجام می دهد (کسی که مقعد را با دهان خود تحريک می کند) وجود دارد. بدليل اينکه اين عضو در معرض خون آلوده قرار دارد که از ضايعات، ترشحات و خونی که بر اثر برش، زخم و يا خراش در اطراف مقعد پديد می آيد به داخل دهان راه پيدا می کند.

برای شريک جنسی که مقعد وی بوسيله دهان ديگری تحريک می شود نيز، خطر انتقال آلودگی وجود دارد، اگر ويروس و يا خون آلوده ازمايعات دهان و با مقعد تماس پيدا کند.

خطر مستند:

مواردی مستدل ومستند از انتقال بوسيله تماس دهانی با مقعد ثبت شده است.

منبع : دکتر فاطمه مافی علوم آزمایشگاهی